Zevenblad is een verschrikking voor alle tuiniers, een onkruid dat woekert zonder weerga. Tegenwoordig wordt er een gevlekt¬bladige vorm aangeboden, een sterke bodembedekker, die zijn bladtekening in de diepste schaduw behoudt.
De wetenschappelijkke naam van deze bosplant luidt Aegopodium podagraria. De soortnaam podoagraria wijst erop dat de plant ooit een geneesmiddel was tegen podagra, jicht. De lichtbruine wortels geven ondergronds talloze uitlopers. Hoe goed je ook wiedt, elk minuscuul stukje dat blijft zitten, verrijst tot een plantje met karakteristieke samengestelde bladeren. Een volwassen blad van Aegopodium heeft negen deelblaadjes, maar dikwijls is het blad onvolkomen gesplitst zodat het lijkt dat er zeven of zelfs minder deelblaadjes zijn. Vandaar de Nederlandse naam, zevenblad. Het plantje is goed bestand tegen alle onkruidver¬delgers die van je tuin geen eeuwige woestijn maken. Misschien is het een troost dat zevenblad eetbaar is en in vroeger tijden de soep mocht kruiden. Zevenblad heeft een eigenaardige, niet onaangename, aromatische geur.
Echt lelijk is het groene blad niet en als de plant geen schrokkerige woekeraar was die andere planten en veel tuinbezitters het leven tot een hel maakt, zou er waarschijnlijk veel goeds van te vertellen zijn. Het best groeit het op beschaduwde, licht vochtige plekken. En juist dat is een voordeel. In de Verenigde Staten wordt Aegopodium aangeraden als de meest effectieve bodembedekker die alle onkruid verstikt en zelfs op de donkerste plekken een keurig groen tapijt spreidt.
Tegenwoordig wordt er een fraaie cultivar van het zevenblad aangeboden, Aegopodium podagraria ‘Variegatum’. Het is de enige bodembedekker die zijn erg mooi grijsgroen met wit gevlekt blad in de diepste schaduw behoudt. Perk ook deze plant in met stevige rizoombegrenzer, een sterke kunststof die bij bamboekwekers te koop is.
Ivo Pauwels